Werken bij BLOS: Francisca is pedagogisch medewerker en vertelt over haar vak
1 december 2020
2,5 minuut
Wanneer je werkt in kinderopvang, dan heb je het mooiste vak ter wereld. Francisca is pedagogisch medewerker en vertelt waarom ze gekozen heeft voor het vak én waarom werken bij BLOS zo leuk is.
“Wat ik het allerleukst aan werken bij BLOS vind is allereerst (het contact met) de kinderen. Zij zorgen ervoor dat ik iedere dag met een glimlach naar mijn werk ga en ermee thuiskom. Hoe moe ik ook ben of wat er ook speelt, ik geniet enorm van de kids! De energie, de warmte, de ontwikkelingen… Daarnaast ben ik, sinds we BLOS zijn, ook lid van de OR (ondernemingsraad) en de COR (centrale ondernemingsraad). Hierdoor heb ik BLOS als organisatie ook wat sneller leren kennen. Het is fijn om de dingen vanuit verschillende kanten te kunnen bekijken. Een hele leuke en interessante aanvulling op het werken op de groep!"
Het contact met de ouders
"Het meest uitdagende van mijn werk vind ik het contact met de ouders. Toen ik in de kinderopvang begon was ik jong en minder ervaren waardoor het weleens lastig was om ouders goed te woord te staan. Nu merk ik dat ouders mijn tips en adviezen echt waarderen. Er is een gelijkwaardige communicatie, openheid en eerlijkheid. De uitdaging ligt altijd daar om een dergelijke band op te bouwen zodat ook nieuwe ouders hun kind met vertrouwen en een fijn gevoel bij ons brengen."
Af en toe buiten de gebaande paden gaan
"Waar ik energie van krijg op mijn werk is door soms even buiten de gebaande paden te gaan. Een watergevecht houden, een heus feest van modderdag maken of verven op de muren (er hing uiteraard wel papier op de muur). En dan niet alleen de kinderen hun gang laten gaan, maar vooral ook zelf actief meedoen en zelf het allersmerigst worden. Want dat vinden de kinderen maar al te leuk (oh en ik ook). Ze durven dan net wat meer “want de juf doet het ook”."
Kliederen met handen en voeten
"Een leuke anekdote is er eentje van ongeveer anderhalf jaar geleden toen ik met een groepje dreumesen ging schilderen. Met handen en voeten! De kinderen hadden alleen een luier en romper aan, papier op de vloer, en kliederen maar! Toen we stopten en ik een kind uitkleedde om hem te wassen, zag een ander kind zijn kans schoon. Hij dacht, die is nog helemaal niet vies op zijn rug! Voor ik het wist smeerde hij de rug van zijn speelkameraadje nog even lekker onder.
Nu sta ik op een peutergroep en kan ik vooral enorm genieten van de gesprekjes tussen de kinderen. Je hoort vaak de ouders erin terug, bijvoorbeeld toen een jongetje zijn auto aan zijn vriendje liet zien. Hij vertelde erbij dat hij er altijd mee mocht spelen thuis, maar niet in bad, “want dan wordt mama echt giftig!”. Zo grappig!"
Een echt familiegevoel
"In november werk ik 19 jaar op de locatie Asserweg in De Bilt. Met dezelfde manager en nog een paar collega’s die er al werkten of net na mij kwamen. Ik denk dat er van “de harde kern” nog ongeveer zeven mensen over zijn. Samen zijn we volwassen geworden: er werd getrouwd, er werden kinderen geboren, collega’s kwamen en gingen, een verbouwing, een verhuizing én we werden overgenomen door BLOS. Samen hebben we veel meegemaakt. Een echt familiegevoel. En hoe fijn is het als je op je werkdagen een beetje familie in de buurt hebt?"
Terug naar het overzicht